Kitap hakkında: yıl / 1983 Ölmekte olan bir evi uğultulu bir alev açgözlülükle kemirdi - hayır, zaten ölü. Geriye yalnızca iskelet kalmıştı; siyah, gece gökyüzünden daha kara, pencerelerde yırtık delikler olan, ağzı açık bir iskelet. Tavanlar çöküyordu ve çatının aşınmış kalıntıları paçavralar halinde uçuşuyordu. İnsanlar aptalca evin etrafında toplandılar. Üniformalı olanlar, faaliyetlerinin anlamlı olduğunu düşünerek koşup telaşlanıyorlardı; Sıradan kıyafetli olanlar parmak uçlarında yükselerek büyülenmiş bir şekilde ateşe bakıyorlardı ya da aç aleve düşmeyen şanslılar olup bitene kayıtsız kalarak yere uzanıp oturuyorlardı. Oturdular - canlı, yatıyorlardı - ölü. Hayatta kalanlar ne kadar şanslı olduklarını henüz anlamadıkları için kayıtsızlık da aynıydı. Yangın o kadar hızlı başladı ki, üst katlardan kaçan vatandaşlar ikinci kata ulaşamadan hayatını kaybetti.. ...